Reżyseria: Karol Stępkowski. Piosenki: Hanka Ordonówna w opracowaniu Bartka Piaseckiego

W rolach głównych: Marzanna Graff i Aleksander Mikołajczak

Produkcja: Mam Teatr

Opis:

Alan Smith to dziennikarz amerykański. Ma zrobić materiał o II wojnie światowej. Szukając bohaterów swojego reportażu wpada na pomysł aby oddać hołd swojej babci, która była Polką i znaleźć kogoś tej narodowości, kto przeżył wojnę. Okazuje się, że dyrektorka renomowanej szkoły jest przedwojenną hrabianką z Polski Jadwigą Gaszycką. Podobno przeżyła zsyłkę na Syberię. Spotykają się. To nie tylko różni ludzie ale przede wszystkim różne światy, różne myślenia. On- bezpośredni, pełen zewnętrznych emocji. Ona – z dystansem i wyszukanymi manierami, słuchająca piosenek Ordonki. On z amerykańskim myśleniem: wojny w 39 czy 40 roku jeszcze nie było a ktoś, kto nie okazuje emocji mówiąc o zbrodni jest niewiarygodny. To nie będzie łatwy wywiad. Zmieni życie i jego i jej. W drugim akcie Alan przyprowadza do mieszkania Jadwigi – już żony – Alicję, która ma wynająć mieszkanie. Gdy uruchamia gramofon i słyszy piosenkę Ordonki ze wzruszeniem oznajmia „To ciocia”. Dla Alana szokiem jest opowieść, że Alicja również była na Syberii. Jednak jej losy to historia opowiedziana oczami dziecka, które uratowała i wywiozła z piekła zsyłki ciocia w kapeluszu – Ordonka. Dwie historie z tego samego okresu a jednak zupełnie inaczej zapamiętane. Dwie kobiety, które łączy miłość do tej samej muzyki.